Ciasto czekoladowe wg. kulinarnych-smaków

Witajcie moi drodzy :)

Dziś ciąg dalszy moich marcowych zaległych eksperymentów kulinarnych. Placek, który zaprezentuje w pierwotnej wersji miał być mocno czekoladowym torcikiem wyglądającym o tak Klik Klik. Niestety moje „zdolności” pieczenia nie są jeszcze wystarczająco przetrenowane by placek mógł wyjść w zaplanowanej wersji. Teoretycznie wydawało się, że wszystko wykonałam tak jak w przepisie jednak placek postanowił się zbuntować i nie wyrósł. Powstał istny zakalec. Jednak nie taki diabeł straszny bo kulinarne-smaki wpadły na pomysł aby coś co nie wyszło mogło być czymś jadalnym.

Składniki:

200g ziemniaków

300g mąki

75 g kakao

1,5 łyżeczki proszku do pieczenia

¼ łyżeczki soli

125 g masła

125 g cukru

125 ml mleka

3 jajka

1 słoik dżemu wiśniowego

½ l śmietany 30%

wiórki kokosowe

4 kostki czekolady

3 łyżeczki żelatyny

1/3 szklanki ciepłej wody

Sposób wykonania:

Cytuje za autorem przepisu: 

„Ziemniaki gotujemy tak jak to zwykle robimy, gdy chcemy je podać do posiłku. Jednak bez żadnych przypraw. Gdy wystygną - tłuczemy. W oddzielnej misce mieszamy mąkę, kakao, sól i proszek do pieczenia. W jeszcze innej misce ucieramy mikserem masło z cukrem, a gdy te się dobrze połączą wmiksowujemy w nie 3 jajka. Do otrzymanej masy stopniowo dodajemy porcjami przemieszane sypkie składniki, mleko oraz ziemniaki. Gotową masę przekładamy do natłuszczonej formy i pieczemy w piekarniku przez 30 - 40 minut. Znacie patent z patyczkiem? Kiedy wkładamy w ciasto jakiś patyczek (wykałaczkę, zapałkę, ciasto szaszłykowe) i po wyciągnięciu jest suchy - znaczy że ciasto się upiekło. Ciasto odstawiamy do częściowego ostygnięcia - na około pół godziny.”

I tu nastąpił problem z brakiem jego wyrośnięcia, dlatego próbowałam uratować ciasto.

Powstały "placek" wysmarowałam dżemem wiśniowym. Śmietanę ubiłam dodając żelatynę rozpuszczoną w ciepłej wodzie (nie ubijajmy zbyt długo śmietany bo zrobi się masło) , wylałam na ciasto. Czekoladę starłam na tarce, wiórki kokosowe uprażyłam na patelni i tym posypałam śmietanę.

 

P.S. Ciasto było trochę twardawe, ale zjadliwe. Jednak nie chcąc ryzykować otruciem gości zdecydowanie stwierdziłam aby nie zagościło na imieninowym stole (za to ja zjadłam z chęcią i nic mi nie było).